Op de foto het gezelschap uit Cardiff na een van de uitvoeringen.
Het is zondag 29 oktober 2017 omstreeks halfdrie. Een groot dienblad op de balie van het Evertshuis staat vol met glazen gekoelde Prosecco. Mijn vrouw en ik nemen allebei een glas. Dat mag. Want wij hebben kaartjes voor de Opera-Aria Gala, georganiseerd in samenwerking met de Royal Welsh College of Music and Drama Opera School in Cardiff, Engeland.
Onze nieuwsgierigheid is gewekt doordat in de aankondiging staat, dat dit instituut ‘garant staat voor de opleiding van operazangers, die tot de absolute wereldtop behoren’. Dat schept verwachtingen…
Wij laten ons zakken in een van de comfortabele banken in de lounge en nemen het programma nog een keer door.
Daarop staan o.a. delen uit Cosi Fan Tutte, Don Pasquale, La Bohème, Il Barbiere di Siviglia, Martha en een selectie van arias en liederen.
Na een korte introductie door iemand van de Opera School, komen vijf zangers het podium op; een sopraan (Rachel Goode), een mezzo (Christine Byrne), een tenor (Rhodri Jones) en twee baritons (André Henriques en Oscar Castellino).
Zij zingen delen uit Cosi Fan Tutte. En zij maken onmiddellijk duidelijk, dat zij geen studenten zijn die een schuchtere poging wagen in een provincieplaatsje ergens op het platteland. Het knalt gelijk de zaal in! Wat een prachtige stemmen, wat een volume en wat een perfecte samenzang! Dat belooft wat, bedacht ik me. Als dit zo blijft…
En het blijft zo. Een prachtige aria uit L’élisir d’amore door de tenor Rhodri Jones en uit de Rusalka door de sopraan Rachel Goode en het lied Gold is a fine thing door de sopraan Lucy Mellors. Korte intro’s en lekker vlot achter elkaar
Het publiek applaudisseert zeer enthousiast.
Daarna delen uit Il Barbiere di Siviglia door de mezzo, de tenor, de twee baritons, aangevuld met de bas Blaisse Malaba.
Het publiek is muisstil. Ik zit al geruime tijd doodstil in mijn stoel en kijk gebiologeerd naar deze jonge fantastische zangers. Het enthousiasme van de zaal slaat ook over naar de zangers en die lijken zichzelf te overtreffen. Niet alleen de zang maar ook de bijbehorende mimiek is zondermeer professioneel. Het is echt top!
Het publiek applaudisseert enthousiast en ik doe er ook nog een ‘bravo!’ bij. En gelukkig ben ik niet de enige met een ‘bravo’. Zelfs in een schouwburg wordt dat slechts sporadisch geroepen.
In de pauze vang ik op “…ik kreeg gewoon kippenvel van die mezzo…”
Na de pauze blijft het niveau onverminderd hoog. Delen uit Don Pasquale, een aria uit Le Nozza di Figaro en uit Macbeth en tot slot een gedeelte uit Martha.
En allemaal komen ze weer voorbij: de fraaie tenor, de mooie sopranen, de schitterende mezzo, de krachtige baritons en de sonore bas.
Het lijkt wel of de zangers worden ‘opgetild’ door het enthousiasme van het publiek en zij lijken er steeds meer plezier in te krijgen.
Als de laatste noten zijn gezongen volgt er onmiddellijk een minutenlang enthousiast staand applaus met diverse bravo’s. Terecht! De verwachtingen die in de aankondiging zijn gewekt zijn volkomen bewaarheid. Deze jonge mensen met hun talentvolle stem, die door keihard oefenen en studeren dit niveau hebben bereikt, zijn schouwburg-waardig en ze verdienen een zeer warm onthaal.
Iemand van de Operaschool sluit de Opera-Aria Gala af, bedankt het publiek, “…you were fantastic…” en nodigt het publiek uit om een keer naar Cardiff te komen. Afgaand op het geroezemoes en het beleefde gelach, moet het publiek daar blijkbaar nog wel even over nadenken. Maar als hij zegt: “…and next year we come back…”, volgt er een warm applaus.
Overbodig nog te zeggen, dat deze Opera-Aria Gala, georganiseerd in samenwerking met de Royal Welsh College of Music and Drama Opera School in Cardiff, een groot succes was.
Complimenten voor de programmamakers van het Evertshuis, ons Evertshuis…hier in Bodegraven!
Gerard Huijboom