De recensies van Marjolein:
Pater Moeskroen, 31 maart 2018
Woiski vs. Woiski, 16 maart 2018
Andermans Veren, 18 januari 2018
Madama Butterfly, 11 januari 2018
Vrijdag vs Sandifort, 16 november 2017
Pater Moeskroen, 31 maart 2018
Zestig instrumenten. Dat is wat er halverwege werd verteld door de energieke frontman van Pater Moeskroen. Het aantal instrumenten wat wordt gebruikt door de vijf mannen, zegt veel over de hoeveelheid muziek die er gemaakt is deze avond. De heren hebben al heel veel ervaring met het maken van vrolijke folk met eigenzinnige teksten. En een feestje bouwen kunnen ze zeker! Van gereedschapskisten tot wasbordjes, van een dwarsfluit tot een stage piano verstopt in een akoestische piano, ze halen letterlijk alles uit de kast. Zelfs een mini drumstel en blaasinstrumenten gemaakt van tuinslangen en gieters ontbreken niet tijdens deze turbulente show. Het enige jammere van de avond, ook volgens de mannen zelf, is dat we als publiek moesten zitten op de tribune. Gelukkig werd dat tijdens het toegift opgelost. Onder extra begeleiding van nog zo’n 15 blazers liepen ze al spelend en zingend naar de foyer om daar nog een extra feestje te bouwen. Het was een hele leuke en gezellige avond en ik wil iedereen aanraden om deze leuke band een keer live te bewonderen, ze spelen namelijk zowel in theaters als op festivals. Ik ga ze in ieder geval nog een keer opzoeken!
Woiski VS. Woiski, 16 maart 2018
Bij binnenkomst kon je al een groot decor zien staan wat het podium heel ruimtelijk maakt. Dit decorstuk is een soort hele grote houten trap die tijdens de voorstelling heel veel gebruikt gaat worden. Het begint met een muzikale uitspatting om vervolgens over te vloeien in acteerwerk. Het verhaal is heftig en behandelt veel gevoelige thema’s zoals de tweede wereldoorlog, nazi’s en vooral ook de eerste donkere mensen in Nederland die toen der tijd als erg exotisch werden beschouwd. Deze geweldige groep van muzikale acteurs weet het publiek mee te slepen in humoristische gebeurtenissen en ook bepaalde huiselijke sferen waar menig mens zich in kan herkennen. Maar ze weten dit even snel ook om te zetten in een pijnlijke, lange stilte. Ze weten het publiek mee te nemen naar verschillende plekken op de wereld en ze kunnen hier even goed de persoonlijkheden van hun personages bij schilderen. Twee mensen op het podium zijn vooral aanwezig om de muziek te verzorgen en je kunt heel goed zien dat zij veel plezier hebben in het spelen van deze voorstelling, dat maakte het voor mij persoonlijk nog leuker om ernaar te kijken. Je zou bijna mee willen gaan dansen, zingen en spelen. Al met al een hele goede show die je aan het denken zet, maar door mij persoonlijk niet als te heftige kost is ervaren. Een verhaal met een lach en met een traan, hoe cliché dat ook klinkt. Een heftige en meeslepende voorstelling die je gemakkelijk over je heen kunt laten komen, dankzij de goede acteurs die hun personages lijken te zijn geworden.
Andermans Veren, 18 januari 2018
De voorstelling van Andermans Veren begon al heel goed. De zaal was grotendeels leeg en er stonden tafeltjes met een lampje erop waar je aan mocht gaan zitten. De artiesten van Andermans Veren maakten het iedereen gemakkelijk en je werd uitgebreid verwelkomd in de zaal. Ze gaven iedereen een goede plek en ik vond dat dat gelijk een hele goede en gezellige sfeer gaf!
Een deel van de nummers ken ik al, omdat mijn vader groot fan is van Andermans Veren, andere liedjes kende ik nog niet. Maar het was een hele goede en leuke voorstelling die alle kanten opging. Veel humor en muzikaliteit, want muzikaal zat het echt heel goed in elkaar. Iedereen van de groep kan heel goed zingen en één of zelfs meerdere instrumenten bespelen. De vijf leden van Andermans Veren zijn heel verschillend, maar passen toch ook perfect bij elkaar.
Ook als je niet van kleinkunst houdt, is dit echt heel leuk om te bezoeken. Deze groep durft het publiek recht in de ogen aan te kijken, dat kan heel confronterend overkomen, maar ik vond het heel sterk.
Ze hadden solo nummers, maar ook meerstemmige liedjes. Onderwerpen uit deze liedjes werden onderstreept door voorwerpen die op het podium stonden. Zoals een schep, er was een liedje ‘De Kerkganger’ wat gaat over een necrofiel die een kerkhof bezoekt. Maar naast dit naargeestige liedje, zaten er ook hele mooie, kleine nummers bij zoals La Solitude’. De setlist bood veel afwisseling waardoor het niet gaat vervelen en ik heb veel moeten lachen. Hele goede show, ik zou hem echt aan iedereen aanbevelen!
Je kon na het optreden ook nog even met ze kletsen en een CD kopen en ook dat was heel gezellig.
Madama Butterfly, 11 januari 2018
Ik weet zeker dat ik de gemiddelde leeftijd van de aanwezigen op deze avond naar beneden heb gebracht, maar eerlijk gezegd had ik niet anders verwacht. Voordat deze opera voorstelling op het scherm wordt gestart, wordt er nog even wat verteld door iemand. Hij heet ons welkom en vertelt kort de grote lijnen van het verhaal, wat we ook op papier kregen. Hierdoor leek het wel bijna een soort schoolreisje. Het verhaal van deze opera is heel heftig en tragisch, kort gezegd: De Amerikaanse marinier Pinkerton gaat naar Japan, waar hij met een mooie, Japanse vrouw trouwt; Madame Butterfly. Zij wordt verliefd en zweert zelfs haar geloof voor hem af, waardoor haar familie haar volledig afstoot. Na een bruiloft en een korte periode samen vertrekt onze Amerikaanse vriend weer naar Amerika met de belofte dat hij weer terug zou komen. Butterfly wacht trouw op hem en voedt ondertussen hun zoon op. Drie jaar later komt Pinkerton weer naar Japan om zijn zoon op te halen. Hij is in Amerika met een mooie blonde vrouw getrouwd en zij vinden dat het kind bij hen beter af is. Pinkerton schaamt zich uiteindelijk en wil zich niet laten zien aan zijn ex waar hij dus eigenlijk nog mee getrouwd is. Madame Butterfly geeft uiteindelijk haar zoon mee, maar voelt zich zo erg gekwetst en wanhopig dat ze zelfmoord pleegt. Geen vrolijk verhaal dus, maar wel mooi en leerzaam. Wat mij na een tijde opviel is dat het verhaal zich afspeelt in Japan, je blijft als kijker namelijk bij Madame Butterfly, en een Amerikaan komt op bezoek, maar de opera wordt in het Italiaans gezongen. Gelukkig is er ondertiteling. De teksten zijn heel mooi en poëtisch, maar het verhaal gaat wel erg langzaam. Er wordt veel onnodige tekst gezongen, wat ik persoonlijk heel grappig vond. De tijd werd bijvoorbeeld gevuld met gesprekken over de schuifwanden in de huizen in Japan en dat dat best handig is. De lichaamstaal in deze uitvoering was ook heel boeiend om naar te kijken, iedereen stond voornamelijk stil en de bewegingen waren heel statig. Persoonlijk vond ik het duet tussen het kamermeisje van Madame Butterfly, Susuki en Madame Butterfly heel erg mooi! Ik denk dat wanneer dit de eerste opera is die je ziet, je misschien niet verliefd wordt op dit medium, maar mij sprak het zeker wel aan! Opera is sowieso de moeite waard om een kans te geven, puur voor de ervaring. Al met al een leuke avond.
Vrijdag vs. Sandifort, 16 november 2017
Het gemiddelde publiek van deze donderdagavond was minstens het dubbele van mijn leeftijd, maar toch ben ik met goede moed de zaal in gegaan.
Vrijdag en Sandifort kwamen op het podium en lieten in hun eerste sketch een tweetal meiden zien die naar hun voorstelling kwam kijken. Vanaf hier werd de ene na de andere sketch gespeeld. In deze sketches kwamen veel verschillende typetjes en accenten voor, de één beter uitgevoerd dan de ander. Eerlijk gezegd was hun humor niet helemaal de mijne, maar het publiek kon er over het algemeen om lachen. Ik zag dat de Volkskrant lovend was over deze voorstelling en hoewel ik de imitaties die Vrijdag deed van o.a. Hans Teeuwen heel goed vond, vond ik sommige grappen inhoudloos. Wat ik vooral jammer vond, is dat de hele voorstelling geen algemene boodschap meegaf. Het draaide puur om de sketches en de punchlines en ze gaven geen sterke mening of rode draad mee, dat vond ik jammer. Naar mijn mening waren vooral de sketches waar poepgeluiden en kanker centraal stonden, over de streep gaan. Al met al kon je zien dat er veel tijd en aandacht besteed was aan het instuderen van deze voorstelling; de sketches liepen soepel in elkaar over en de zang was, waar bedoeld, ook goed zuiver.
Kortom, ik kan me voorstellen dat deze voorstelling voor een wat jeugdiger publiek minder aantrekkelijk is. Alles was goed uitgevoerd, het had van mij alleen wat meer inhoud mogen hebben.